Powered By Blogger

Saturday, March 9, 2013

သားဆီကေရးတဲ့စာ (ခ်င္းျပည္မွေပးစာ)

 

ကၽြန္ေတာ္ျပန္လာပါျပီပါးပါး၊ေနာက္ဆုံးကၽြန္ေတာ္ျပန္ခဲ့လုိက္တယ္။ကၽြန္ေတာ့္ရဲ.ခ်င္းေတာင္တန္းခရီးကုိဒီလုိနဲ့အဆုံးသတ္လုိက္ေတာ့တယ္။ျမဴေတြပိတ္ေနတဲ့အခ်ိန္မွာဒီေနရာကုိေရာက္လာခဲ့သလုိျမဴေတြမကင္းစင္ခင္မွာပဲကၽြန္ေတာ္ျပန္ခဲ့လုိက္တယ္။ေသခ်ာတာတစ္ခုကေတာ့
ဒီခ်င္းေတာင္တန္းေတြကုိ ကၽြန္ေတာ္တစ္ေခါက္ျပန္လာအုံးမယ္
ဘယ္ေတာ့လဲေတာ့မသိဘူး။

တကယ္ကၽြန္ေတာ္ျမင္ေနရတာအားလုံးကျမဴေတြခ်ည္းပဲ။ဘာမွေသခ်ာမူမရွိဘူး။ကၽြန္ေတာ္အိပ္ေရးလည္းမ၀ဘူး။ကၽြန္ေတာ္ထလာတဲ့အခ်ိန္မွာျမိဳ.ေလးကေတာ့အိပ္ေနတုန္းပဲ။ကၽြန္ေတာ္ျပန္သြားတာကုိသူတုိ့သိလုိက္မယ္မထင္ဘူး။သူတုိ့အိပ္ေနတုန္းပဲ။ကားမီးေရာင္ကေနကၽြန္ေတာ္ျမင္ေနရတာကလည္းျမဴေတြေရွ.နည္းနည္းလည္းကုိမနည္းၾကည့္ေနရတယ္။ကၽြန္ေတာ္အရက္ေသာက္ထားတယ္။

တကယ္ေတာ့ကၽြန္ေတာ္ျမင္ေနရတာအားလုံးကျမဴေတြခ်ည္းပဲ။ဘာမွေသခ်ာမူမရွိဘူး။

တိမ္ေတြအထက္ကေတာင္တန္းေပၚမွာ ကားလမ္းေသးေသးေလး
အဲဒီကားလမ္းေသးေသးေလးေပၚမွာ လူေတြကုန္ေတြအျပည့္တင္ထားတဲ့ ကားေလး
အဲဒီကားေလးေပၚမွာ ကၽြန္ေတာ္လုိက္လာခဲ့လုိက္တယ္ ။အခု ကားေပၚမွာ
ဆုေတာင္းသံၾကားတယ္။ ေကာင္းကင္ေေပၚက ဘုရားသခင္ ကားေလးလမ္းေျဖာင့္ဖုိ့
ကာကြယ္ေစာင့္ေရွာက္ေတာ္မူပါေမာင္းတဲ့ဒရုိင္ဘာကုိအားကုိးတၾကီးနဲ.ကၽြန္ေတာ္တုိ့ၾကည့္ေနၾကသလုိလုိပဲ။တိမ္ေတြေပၚက
ဘုရားသခင္ေက်းဇူးပဲ။


ဒီခရီးမွာကၽြန္ေတာ္အဘြားနဲ့လည္းေတြ.တယ္။အန္တီေတြညီေလးညီမေလးေတြနဲ့ေတြ.တယ္။အဘြားကေတာ့အေတာ့္ကုိအုိစာသြားတယ္။အဘြားကေျပာတယ္
နင့္အေဖအေၾကာင္းစဥ္းစားရင္ငါမ်က္ရည္က်တယ္တဲ့။
ကၽြန္ေတာ္ေျပာခဲ့ေသးတယ္ဒါဆုိအေဖ့အေၾကာင့္မစဥ္းစားနဲ့ေပါ့လုိ့။ပါးပါးစိတ္မဆုိးဘူးမဟုတ္လား။အရင္အတုိင္းဆုိတာဘယ္မွာမွမရွိေတာ့ဘူးေလ။ဘယ္မွာမွမရွိေတာ့လုိ့ကၽြန္ေတာ္အဲသလုိေျပာလုိက္တာပါ။
ေနာ္ပါးပါး။ပါးပါး.ပါးပါးအခုဆုိကၽြန္ေတာ္တစ္ေယာက္တည္းပဲျဖစ္ေနတယ္ကၽြန္ေတာ္တစ္ေယာက္တည္းခရီးသြားရရင္ဘာေၾကာင့္လဲေတာ့မသိဘူး။ကၽြန္ေတာ္၀မ္းနည္းသလုိလုိျဖစ္မိတယ္။နယ္ေျမသစ္သူစိမ္းေတြရင္ဆုိင္ရမွာကၽြန္ေတာ္ေၾကာက္ေနတယ္
ေၾကာက္ခဲ့တယ္ ဒါေပမယ့္ေလ ခရီးအေတာ္မ်ားမ်ားကုိ
ကၽြန္ေတာ္တစ္ေယာက္တည္းပဲသြားခဲ့ရတယ္၊အခုေတာ့ဘယ္အရာမွအစိမ္းသက္သက္မဟုတ္ေတာ့ပါဘူး။ရီရတာတစ္ခုကကၽြန္ေတာ္ေၾကာက္တဲ့သူစိမ္းေတြကလည္းကၽြန္ေတာ့္ကုိျပန္ေၾကာက္ေနတာအျပန္အလွန္ေၾကာက္ေနၾကတာေပါ့။ဒါလည္းအမွတ္တရေပါ့။

ဒီေနရာကုိပါးပါးဘယ္ေတာ့မွမေမ့ဘူးလုိ့ထင္တယ္။ပါးပါးမွတ္မိတယ္မလာ
ကၽြန္ေတာ္တုိ့အတူလာဖူးတယ္။
ေနရာေလးကေတာ့အရင္အတုိင္းပဲ။ဖလမ္းျမိဳ.က
အရူးကအရင္လုိရူးေနတုန္းပဲ။အရင္အတုိင္းဆုိလုိ့
ျမိဳ.ေလးရယ္အဲဒီအရူးပဲက်န္မယ္ထင္တယ္။ကၽြန္ေတာ္ေမာပန္းလာတယ္ဒီလုိေတာင္တန္းေတြေပၚမွာပါးပါးဘယ္လုိၾကီးျပင္းခဲ့သလဲဆုိတာကၽြန္ေတာ္သိပ္သိခ်င္တယ္။ကၽြန္ေတာ္ဒီေနရာေလးကုိသိပ္ေဘာက်တယ္။
ဒီလုိတိမ္ေတြအေပၚမွာေနရတာကၽြန္ေတာ့္ရင္မွာတစ္မ်ိဳးပဲ။ေတာင္ေတြကတိမ္ေပၚမွာရွိေနတာအရမ္းလွတယ္။ကၽြန္ေတာ္
ဒီေတာင္တန္းေတြကုိ ပါးပါးလုိပဲခ်စ္ပါတယ္။
ဒီေနရာမွာေနတဲ့လူေတြဟာသူတုိ့မွာဟန္ေဆာင္တာမရွိဘူးသူတုိ့မသိရင္မသိဘူးပဲေျပာတယ္။သူတုိ့ဟာလူဆင္းရဲေပမယ့္စိတ္ဓာတ္ေအာက္တန္းမက်ဘူး။ႏုိင္ငံေရးသမားေတြလုိစကားကုိအမ်ိဳးအမ်ိဳးမေျပာဘူး။သူတုိ့ဟာခ်ိဳသာတဲ့စကားကုိမေျပာတတ္ရင္ေတာင္ေႏြးေထြးတဲ့အျပဳအမူကုိျပၾကတယ္။တစ္ခါတစ္ေလျပန္စဥ္းစားမိတယ္
ယဥ္ေက်းတယ္ဆုိတာဘာကုိေျပာတာလဲလုိ့။

ေျပာရအုံးမယ္ကၽြန္ေတာ္ဒီေနရာကုိလာရင္းထမင္းဆုိင္ကေကာင္မေလးတစ္ေယာက္ကုိရင္ခုန္သလုိလုိျဖစ္မိတယ္။လမ္းမွာထမင္းစားနားတဲ့ရြာေလးကပါ။ကၽြန္ေတာ္သူမနဲ့နီးဖုိ့အခြင့္အေရးရႏုိင္အုံးမလားမသိပါဘူး။ကၽြန္ေတာ္တုိ့တစ္ေယာက္နဲ့တစ္ေယာက္ဘာမွန္းမသိအၾကာၾကီးၾကည့္မိခဲ့ၾကတယ္။ကၽြန္ေတာ္ရင္ခုန္လြယ္တယ္။သူငယ္ခ်င္းေတြကေျပာၾကတယ္။
ကုန္ကားေမာင္းတဲ့ေကာင္တစ္ေကာင္ေကာင္နဲ့ၾကိဳက္ေလာက္ပါျပီ
ဘာညာေျပာၾကတာပဲ။ကုန္ကားေမာင္းတဲ့ေကာင္နဲ့ပဲတန္တယ္ ဘာညာ
ဒီေကာင္ေတြမူးမူးနဲ့။ကၽြန္ေတာ္
အဲသလုိမ်ိဳးေျပာတာမ်ိဳးမၾကိဳက္ဘူးေျပာခ်င္တာကဘယ္လုိမိန္းမပဲျဖစ္ျဖစ္အံၾသစရာအခ်စ္ဇာတ္လမ္းေတြၾကံဳခ်င္ၾကံဳရႏုိင္တာပဲ။လက္ရွိျမင္ရတာေလးကုိၾကည့္ျပီးထင္တာေျပာတာမ်ိဳးေတာ့ဘယ္ေကာင္းမလဲေနာ္။
အဲဒီမိန္းကေလးျပန္ၾကားရင္ သူ့စိတ္ညစ္သြားမွာပဲ
သူ၀မ္းနည္းသြားမွာပဲ။ဘာပဲေျပာေျပာ မမုိက္ဘူးေပါ့

အခုေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ ထမင္းဆုိင္ေလးရွိတဲ့ေနရာနဲ့
အေ၀းကုိျပန္ေရာက္သြားပါျပီ။ကၽြန္ေတာ္
သူ့ကုိေတာင္မႏွဳတ္ဆက္လုိက္ရဘူး။မႏွုတ္ဆက္တာပဲေကာင္းပါတယ္ ။ကၽြန္ေတာ္
ဘာေျပာရမွန္းလည္းမသိဘူးေလ။လူေတြေတြ.ဆုံျပီးခ်စ္ခ်စ္ခင္ခင္နဲ့အတူတူေန
ေနာက္ဆုံးအတူတူေသခြင့္ရရင္ဘယ္ေလာက္ေတာင္ေကာင္းလုိက္မလဲေနာ္။ပါးပါး

ပါးပါးကုိကၽြန္ေတာ္သတိရတယ္ အခုလုိမ်ိဳးမွာ ပါးပါးအေၾကာင္း ကၽြန္ေတာ္
စဥ္းစားေနတုန္းပဲ။
ကၽြန္ေတာ္သေဘာက်တဲ့လူေတြအားလုံး အခု တစ္ေယာက္မွ ကၽြန္ေတာ့္အနားမွာမရွိေတာ့ပါဘူး
ကၽြန္ေတာ္ျပန္သြားျပီဆုိေတာ့...........။
ကၽြန္ေတာ္ျပန္သြားတာကုိသူတုိ့သိလုိက္မယ္မထင္ဘူး။
ခ်င္းေတာင္တန္းေတြကေတာ့ အိပ္ေနတုန္းပဲ ပါးပါး။အရင္လုိပါပဲ။ေျပာင္းလဲသြားတာဆုိလုိ့
 
By..Salai Mang
 

 

No comments:

Post a Comment