မသိဘူးဆုိရင္

မသိဘူးဆုိရင္

 

 

သားအဖ ႏွစ္ေယာက္ ရထားစီးလာပါတယ္။ အသက္ ၂၄ ႏွစ္အရြယ္ ရွိတဲ့ သားျဖစ္ျပီး ျပတင္းေပါက္ကေန လွမ္းၾကည့္လို႔ ယခုလို စကားဆုိပါတယ္။

"အေဖေရ သစ္ပင္ေတြ က်န္ခဲ့တယ္ဗ်။ လိုက္မလာဘူး"

အသံက်ယ္က်ယ္နဲ႔ အဲ့လို ေအာ္ေျပာေတာ့ ရထားတြဲ႕ ခရီးသည္ေတြ ရီကုန္ပါတယ္။ ျပီးေတာ့ ဝမ္းသာအားရနဲ႔ ထပ္ေျပာပါတယ္။

"အေဖေရ တိမ္ေတြကေတာ့ ကြ်န္ေတာ္တို႔နဲ႔ အမွီလိုက္ေနတယ္ဗ်။ ဟားဟား"

ဒီလို အသံက်ယ္ေလာင္စြာနဲ႔ ေျပာေတာ့ ေဘးကလူေတြ မေနႏိုင္ေတာ့ပါဘူး။ အထင္ေသးတဲ့ မ်က္ႏွာနဲ႔ အေဖ ျဖစ္သူကို ယခုလို လွမ္းေျပာလိုက္ပါတယ္။

"ခမ်ား သားကို ထိန္းပါအံုး။ ျမင္မေကာင္း၊ ၾကားမေကာင္းလို႔ပါဗ်ာ၊ ဆရာဝန္လည္း ျပလိုက္ပါအံုး" လို႔ ခနဲ႔ျပီး ရယ္တဲ့ အသံနဲ႔ လွမ္းသတိေပးပါတယ္။

သားရဲ ႔အေဖျဖစ္သူကေတာ့ ယခုလို ျပံဳးရယ္စြာနဲ႔ပဲ ေျဖလိုက္ပါတယ္။

" ဟုတ္ကဲ့ ဆရာဝန္ကို ဒီေန႔ပဲျပျပီး ျပန္လာတာပါ။ ဒါေၾကာင့္ တစ္သက္လံုး အျမင္ဆံုးရွံုးေနတဲ့ သားေလး မ်က္စိ ျပန္ျမင္တာ ဒါ ပထမဆံုး အၾကိမ္မို႔လို႔ပါ"

--------------------------------
--------------------------------
--------------------------------
သင္ခန္းစာ -----
    လူတစ္ဦးခ်င္းစီမွာ မသိႏိုင္တဲ့ ကိုယ္စီ ဇာတ္လမ္းေတြ၊ အေၾကာင္းျပခ်က္ ေတြရွိတတ္ၾကပါတယ္။ ယင္း အေၾကာင္းျပခ်က္နဲ႔ အမွန္တရားကို ေသခ်ာ မသိရေသးပဲနဲ႔ သူတစ္ဖန္သားကို ေဝဖန္၊ ေကာက္ခ်က္ဆြဲ မေစာသင့္ပါ။ အမွန္တရားက ကိုယ့္ဆံုးျဖတ္ခ်က္ကို ေနာင္တရေစတတ္ပါတယ္။

--
Ref: gr8though

Copy from
International news for myanmar